Het
Boek
Johannes
12: 23-25
‘Het
is nu zover dat Ik, de Mensenzoon, de hoogste eer en heerlijkheid zal
ontvangen,’ antwoordde Jezus. ‘Wat Ik jullie zeg, is de waarheid: een
tarwekorrel moet in de aarde vallen en sterven, anders blijft het alleen maar
één tarwekorrel. Maar als hij sterft, brengt hij veel vrucht voort. Wie zijn
leven liefheeft, raakt het kwijt. Maar wie zijn leven in deze wereld niet
liefheeft, zal het behouden en eeuwig leven.
De
graankorrel waar
Hij over spreekt is Hij allereerst zelf:
hij blijft niet op zichzelf, maar valt om te sterven in de aarde om pas zó veel vrucht
te kunnen dragen: ontelbare gelovigen
delen in zijn gerechtigheid.
Jezus heeft deze woorden in praktijk gebracht door
zichzelf op te offeren en zijn leven af te leggen toen Hij stierf aan het
kruis. Daardoor heeft Hij persoonlijk meer vrucht gedragen dan wie ook.
Als een graankorrel in de grond terecht komt sterft
alleen de buitenkant. Het binnenste van de graankorrel, de tarwekiem blijft
leven en die begint pas te groeien zodra de buitenkant is afgestorven.
Ook
wij worden geroepen om graankorrels te
zijn, om te sterven in de
aarde.
Dat vraagt dat we loslaten wat in
dit leven zo belangrijk lijkt: aanzien,
succes,
gezondheid, rijkdom, onze
eigen kwaliteiten. Dat alles moet de
grond in, sterven met Christus. Pas daarna
zullen we vrucht dragen tot eer
van de Vader.
Hebben
we de moed om slechts graankorrels te
zijn? Hebben we de moed
om
niet op onszelf te blijven, niet op onszelf
te vertrouwen en ons in kwetsbaarheid afhankelijk
te maken van anderen?
Dat is wat de Here Jezus van ons
vraagt. Heb niet je eigen leven lief, heb
het leven lief dat Jezus geeft. Kies voor
het leven van Christus.
Geleid door
de Geest zullen we, als we erom bidden,
kracht ontvangen om zwak en
kwetsbaar te zijn, om onze tekortkomingen en
zonden onder ogen te zien
en om te zeggen: ‘Heer, leer me te sterven
aan mezelf, omdat alleen in U het
leven is!’
Er
was eens een korrel graan
Gezaaid
in de grond
Geboren
om dood te gaan
Geen
mens die het vond
Maar
heel langzaam brak het open
En
er kwam nieuw leven aan
En
het heeft zichzelf verloren
Zie
je het koren
Op
de akker staan
Hij
was als een korrel graan
In
de aarde gestrooid
Geboren
om dood te gaan
Beroofd
en berooid
En
zijn lichaam werd verbroken
Toen
Hij Zich aan 't kruis liet slaan
Zo
heeft Hij Zichzelf gegeven
En
liet Zijn leven
Door
de wereld gaan
Ik
weet dat ik sterven moet
Niet
later maar nu
En
al wat me leven doet
Geef
ik aan U
En
heel langzaam breek ik open
Als
een kleine korrel graan
Tot
het leven wordt geboren
En
er zal koren
Op
de akker staan
(Bijbeltekst; Het Boek
Lied; Elly en Rikkert
Schilderij; William A Bouguereau)